Werk, werk

De eerste dag echt aan het werk. Ik mag mee met Mario de koeien tellen, geen idee wat dat inhoud. Mario kan het mij niet uitleggen want hij spreekt alleen Spaans. We gaan met de paarden. De paarden die ze hier hebben zijn rescues, ze zijn mishandeld, oud, versleten en worden verkocht voor de slacht. Voor de boerderij zijn ze goed genoeg en zo kunnen ze rustig hun laatste dagen slijten. Ze krijgen een touwtje om als teugel, deze moet ik zo los mogelijk vasthouden. Om te sturen hou je die wat naar links of rechts. De paarden lopen wel en ik heb het gevoel dat mijn paard veel beter weet waar die naar toe moet dan ik.

We hebben drie uur lang rondgereden over de boerderij en we zijn nog lang niet overal geweest. We hebben de koeien ‘geteld’ wat voor mij inhield genieten van het uitzicht en de zon. We hebben een paar kuddes koeien naar een ander weiland begeleid. Mario heeft een vrucht voor me geplukt die ik mocht eten, een guave(?). Het zag eruit als een appel en was van binnen roze met pitjes als een papaja. Hetsmaakte zoet, zuur en bitter heel bijzonder. Na een uur op het paard heb ik last van mijn kont, na drie uur ben ik er zeker van dat ik blaren heb. Wat een spierpijn!

We hebben even pauze om te eten en te drinken.

Nu mag ik mee met Emilio en Cristof, ook zij kunnen alleen Spaans. Ze vertellen mij dat ik aqua moet halen, dit begrijp ik nog. Dit proberend heb ik de sleutel van mijn huis afgebroken. Het heeft een half uur geduurd voordat de mannen snapte waarom ik nou geen water had gehaald. We gaan met de tractor ergens heen. Cristof en ik staan achterop. Weer heb ik geen idee wat we gaan doen. Cristof en ik proberen te praten, met handen en voeten kunnen we toch een gesprek voeren. Christof probeert mij Spaans te leren. We komen aan waar we moeten zijn, we moeten hout door de versnipperaar gooien. Om 12 uur word ik opgehaald en naar het huis gebracht, ik krijg een nieuwe sleutel en ben vrij.

Eerst lekker douchen en eten maken. Maar wat moet ik hierna doen? Ik ben erg moe maar loop even naar de bar en ga hier een beetje internetten.

Terug bij het huis ga ik buiten op het trapje een biertje drinken. Mario komt terug van het werk en komt bij me zitten. We praten over van alles, in het Spaans. Het gaat moeizaam maar het lukt wel met een beetje hulp van Google vertalen. Het gaat zo goed dat Mario af en toe vergeet dat ik er helemaal niks van versta. Dan gaat hij heel snel en veel in het Spaans praten. Ik laat hem zijn gang gaan en lach wel mee, het is al lang gezellig dat ik met hem kan praten en niet alleen ben. Hij verteld over zijn familie en laat me Spaanse series zien. We drinken samen nog een biertje. Het is ondertussen 9 uur s’avonds geworden en ik ben erg moe.

De tweede dag aan het werk, maar eerst een lekker kopje locale koffie. Ik mag weer mee met Emilio en Christof. We gaan de koeien voeren en ja mijn Spaans is al zo gevorderd dat ik kan begrijpen wat we gaan doen. We zetten allemaal zakken poeder op de tractor. We halen een kar op deze moeten we vol scheppen met hooi. Na 5 minuten scheppen stroomt het zweet overal over mijn lichaam. Wat een hitte! Onderweg naar het hooi wijst Cristof aan waar de aapjes rondslingeren, zie ik kleine uiltjes en krijg ik een vreemd rood fruit van een boom. Het ziet eruit als een grote peper. Het is heerlijk zoet en super sappig.

We gaan naar de weilanden van de koeien. Eerst de bakken vol met hooi. Hier overheen zwart poeder, Daarna wit poeder en hier weer over heen een olie achtige substantie. Wat het allemaal moet zijn weet ik echt. Als laatste alles lekker door elkaar scheppen en op naar het volgende weiland. Bij het eerste weiland mag ik toekijken wat er gebeurd maar bij de tweede moet ook ik hard aan het werk.

Na het eten mag ik mee met Christof en Mario. We maken een erg lange wandeling door weilanden en in de brandende zon. De hitte is overweldigend. De laarzen die ik aan heb voelen aan alsof ze vast smelten aan mijn voeten. Elk briesje wind en stukje schaduw is een verkoeling die meer dan welkom is. Aangekomen op de bestemming is mijn waterfles al half leeg.

We gaan oud prikkeldraad weghalen. Het ligt verspreid op de grond onder boomstammen en takken en het zit nog vast aan de bomen. Cristoffer knipt de stukken los. Mario en ik rollen het op en leggen het op een stapel. We zijn vergeten om handschoenen mee te nemen. Zo voorzichtig mogelijk trek ik het prikkeldraad overal onder vandaan en rol ik het op. Ondanks dat word ik gestoken en heb ik een aantal sneeën opgelopen. 

Na een uur werken gaan de mannen zitten op een boomstam. Volgens mij hebben ze niet meer zo veel zin om verder te werken. Cristoffer en Mario praten en ik heb het gevoel dat ze over mij roddelen maar ik versta het niet. Ze proberen met me te praten en lachen erg om hoe ik dingen uitleg. Het gaat niet heel soepel maar we hebben gesprekken en ze leren mij verschillende woorden in het Spaans. Het is erg gezellig.

Na een uur staan ze op en lopen we verder, helemaal naar de achterkant van de boerderij. Achter het prikkeldraad staan rijen en rijen van papaja bomen. Ik vraag of dat ook van onze boerderij is, ze zeggen van niet. Mario begint met een machete een boompje om te hakken. Beide mannen gaan onder het prikkeldraad door en nemen de boom mee. Ik heb geen idee wat er gebeurd dus kijk geïnteresseerd toe. Ze proberen met de boom papaya’s boven uit de boom te duwen. Een aantal keer gaat het mis en vallen de vruchten op de grond. Na een aantal minuten komen ze lachend en beide met een papaya terug. Erg blij beginnen ze aan het schillen van de papaja. Mario doet dit uiterst zorgvuldig met een zakmesje. Hij geeft een kwart van de papaja aan mij en die is verschrikkelijk lekker. Volgens mij heb ik een gestolen papaja gegeten maar dat maakt niet uit het is lekker en goed voor de dorst. Mijn handen zijn erg vies en Mario maakt duidelijk dat ik met zijn water mijn handen mag wassen.

We lopen rustig weer terug en onderweg wijzen ze mij op de aapjes, de vogels en alle mooie dingen die er te zien zijn. Het is nog warmer en mijn water is al op.   We komen een vijver tegen en Mario zegt dat ik erin moet gaan staan. Dit verkoelt mijn voeten een klein beetje. Ik ben vrij maar moet wel helemaal terug lopen. Door de hitte is het erg moeizaam, sloom en zwaar. Thuis eerst even liggen, drinken en douchen.

Met hernieuwde kracht ben ik er klaar voor om op onderzoek uit te gaan. Ik pak de fiets en rij naar Parrita, op zoek naar een winkel en een bar die een zwembad heeft. Ik heb een simkaart gekocht maar geen idee hoe het werkt want de kassa juffrouw kon geen Engels. Hierna heb ik de bar gevonden en hier is warempel een barman die Engels spreekt. Super leuk, hier wil ik wel even blijven. Hij maakt cocktails voor me, ik krijg een bijzonder Costa Ricaans drankje en een man aan de bar gaf me zomaar een biertje. Nog even afkoelen in het zwembad en dan snel naar huis. Voordat de zon ondergaat wil ik thuis zijn. Als het donker word gaan de slangen op de warme straat liggen en ik ben er nog niet aan toe om daar tussen door te fietsen.

Thuis nog even op het trapje zitten, Mario zit er al. Samen gaan we nog even een biertje drinken en wat kletsen. Daarna ga ik lekker op bed, het was een lange dag.