Weekend

Weekend, wat moet ik nu?! Eerst lekker uitslapen, dus om 06:30 toch maar opstaan. Lekker uitgeslapen toch? Met een kopje koffie en een lekker ontbijtje ga ik maar weer op mijn trapje zitten en uitzoeken wat ik ga doen. Het is niet dat ik graag op een trap zit maar dit is de enige plek op de boerderij waar ik internet heb. Ik heb gehoord dat je in Jaco surf les kan volgen en dat lijkt mij wel wat. Voor dat ik weg ga wil ik mijn simkaart installeren en internet erop hebben. Zo kan ik als ik weg ben altijd de bus tijden opzoeken, bellen voor hulp, vertalen wat ik wil zeggen en uitzoeken waar ik heen ga. Dan voel ik me veiliger. 

Goed idee, maar makkelijker gezegd dan gedaan. Het internet op de boerderij werkt slecht en mega sloom, een site laden duurt 5 minuten. Als dat nog niet irritant genoeg is, de site van mijn provider is alleen in het Spaans. Opwaarderen online wil ook niet. Het gaat dus allemaal niet zoals ik had gepland. Na 3 uur weinig bereikt te hebben besluit ik het anders te doen. Ik ga rustig aan doen dit weekend. Voor volgend weekend ga ik precies uitzoeken hoe alles zit als ik naar Jaco ga. 

Ik heb zin om weg te gaan en iets te doen. Dus ik pak de fiets en ga Parrita in, daar kunnen ze me vast wel helpen. Fietsen hier is niet als Nederland, er zijn geen fietspaden en je moet gewoon over de grote autoweg fietsen. Ze rijden hier erg gevaarlijk; zo hard als ze kunnen en elkaar links en rechts inhalend. Onder het rijden op de telefoon of gewoon een biertje drinken. Tijdens het fietsen hoop ik dat ik niet omver gereden word. Er word naar me getoeterd. Maar ik heb geen ander middel van transport dus ze hebben het maar te accepteren. 

Onderweg meerdere malen bij winkeltjes gestopt voor internet. Niemand spreekt Engels en elkaar begrijpen lukt niet. In het ‘stadje’ eerst maar wat drinken halen. Tijdens het rondlopen kijk ik of ik wat kan vinden. Een beetje ronddwalen, winkeltjes bekijken en vrolijk begroet worden door de locals. De verschillende tips die ik krijg lopen op niks uit. Uiteindelijk een winkel gevonden die volgens mij heeft wat ik wil. Mijn beste Spaans en gebaren taal wil helaas niet baten. Gelukkig spreekt een vrouw die in de rij staat wel Engels. Mijn WhatsApp werkt en mijn internet ook, het is niet wat ik wou maar het is een begin. 

Strand, daar heb ik zin in! Ik fiets terug en haal mijn spullen op. 4 km fietsen over een pad met stof en stenen. Ook hier rijden de auto’s hard. Ze zorgen ervoor dat al het stof opwaait en in mijn gezicht komt. Het is een zware tocht en ik begin moe en oververhit te raken. De zee kan ik nu bijna ruiken en ik let niet echt meer op mijn omgeving. Uit het niets komt er een hond hard blaffend op me afgerend. Hij rent om mijn fiets heen en is 5cm verwijderd van mijn enkels. Help! Gelukkig niks gebeurd en ik ben eindelijk op het strand.

Ik besluit met mijn voeten in het water een wandeling te maken langs de zee. Het water is erg warm. Het is vreemd maar wel fijn. Even lekker liggen en genieten van de golven en het geluid van de zee. Dit is erg hypnotiserend en rustgevend. Nog even tot mijn middel de zee in en dan ga ik weer. Het zand dat er ligt is vulkaanzand dit houd in dat het zwart, heel fijn en ernstig plakkerig is. Het heeft een half uur geduurd voordat ik mijn voeten enigszins ontdaan heb van het zand.

De fiets tocht terug was nog spannender dan de heen weg. De hond die ik eerder was tegengekomen is gelukkig weg. Bijna terug was ik weer moe, warm en dorstig. Opeens zie ik 3 honden staan, verspreid over de weg. Als ik dichterbij kom blaffen ze hard en beginnen ze mij in te sluiten. Ik stop want ik zie geen weg tussen de honden door, ze stoppen ook op 7 meter afstand. Toch moet ik door! Hard trappen en zo snel mogelijk. De honden zijn overal om me heen en weer 5 cm van mijn enkels verwijderd. Ik fiets zo hard als ik kan maar raak half in de slip in het stof en de stenen. Eindelijk lukt het toch en ik ben weg van de honden. Veilig! Dat was echt heel eng. Ik wil niet gebeten worden en hondsdolheid oplopen. 

Ik ga naar de bar met het zwembad, Huetar, ik heb echt een biertje verdient. Er zijn veel mensen en sommige spreken Engels. Ik heb vrienden gemaakt! Ze zijn allemaal tussen de 30 en 40 jaar, maar het zijn vrienden. William belooft mij thuis te brengen s’avonds zodat ik wat langer kan blijven. Het is erg gezellig. 

Zondag mag ik mee met Belal. Hij is eigenaar van een winkel en moet spullen halen in San Ramon. Hij haalt me op in de auto en daar gaan we. Onderweg stoppen we voor een typisch Costaricaans ontbijt: rijst met bonen en vlees in saus en koffie. In San Ramon gaan we naar een winkel waar hij zijn spullen vandaan haalt. De winkel zelf is erg netjes. Boven in het magazijn is het anders. Overal liggen stapels van dozen en spullen door elkaar, te wachten tot ze in de winkel worden gelegd. Het ligt super vol en zit onder het stof, geen systeem, niks. 

We rijden rustig terug. Belal laat me verschillende stadjes zien en stopt af en toe zodat ik foto’s kan maken. We hebben een molen net als in Nederland gezien. We stoppen bij een visrestaurant om te eten maar ik zit nog zo vol, ik hoef niks. Een salade neem ik maar om zodat ik toch iets eet. 

Om 4 uur zet hij mij thuis af. Ik ga een fruit salade maken en lekker uitrusten. Nog even genieten van een zonsondergang op de boerderij.