Luxe weekend ?!

Vrijdag

Dit weekend ben ik dus bij Loray. De eerste dag mag ik lekker uitslapen. Dit is voor mij dat ik om 06:30 wakker word. Alles gaat sloom, rustig opstaan beetje rondlopen en ontbijten. Loray, zijn vrouw en kinderen zijn erg aardig en spreken ook Nederlands dus dat is wel leuk. Het is soms wel een beetje vreemd om hier te zijn. Het voelt alsof ik bij mijn baas in huis woon. Voor eten en drinken moet ik bij hun komen en door hun huis rommelen. Ik zit in het gasthuis dus heb wel mijn eigen plekje. 

Het enige wat ik over het weekend weet is dat er word geslacht maar wat er precies gaat gebeuren weet ik niet. Dus ik loop wat rond over het terrein, speel met de honden en vraag af en toe of ik ook nog iets moet doen. Bij het huis hebben ze een zwembad. Hier ga ik lekker gebruik van maken. Ik wil wel werken maar er is niet zo veel voor mij om te doen.

In de middag mag ik stickers met het merk op de zakjes plakken waar het vlees in word verpakt. Kleine, middel en grote zakjes. De stickers moeten mooi recht zodat het er netjes uit ziet. Van Loray krijg ik een biertje voor tijdens het plakken, geen slecht werk denk ik zo. 

Met de dochter van Loray en een vriendinnetje ga ik naar het Rescue centre. Hier hebben ze dieren die mishandeld zijn of die huisdieren waren waar nier meer voor gezorgd kon worden. Er zijn papegaaien, eentje kan de opera zingen. Er zijn verschillende soorten aapjes. De vrouwtjes apen flirten met de mannelijke verzorgers. Er zijn wasberen en er zijn luiaards en baby’tjes. Een vrijwilliger geeft ons een rondleiding en verteld uitgebreid over de achtergrond van de dieren, het centrum en de verzorgers. Het is heel leuk en interessant. 

Zaterdag

Vandaag gaan we echt aan het werk. We beginnen om 07:00, eerst word een koelvrachtwagen klaargemaakt. De koeien zijn al geslacht en hebben net 45 dagen gehangen om te dry-age’n. De slachters moeten nu het vlees snijden.

Alle apparatuur word klaar gemaakt. Loray legt me uit wat er gaat gebeuren. Het vlees word gesneden en in zakjes gedaan. Deze worden met een apparaat luchtdicht verpakt. Daarna word alles gewogen en in een systeem gezet. Het vlees moet in een ander zakje. Hierop hebben we gister het logo geplakt. Op de achterkant moet nog een sticker met de naam van het vlees, het exacte gewicht en andere informatie. Ook dit zakje word dan weer dicht gemaakt met een apparaat. Alles word gesorteerd per soort vlees. Daarna gaat het de vriezer in. 

Er zijn acht koeien die gesneden moeten worden, er is dus veel werk te doen. We werken met 10 mensen samen om alles te doen. Er word Engels, Spaans en Nederlands gesproken af en toe spreek ik Nederlands tegen iemand die alleen Spaans kan, oeps. Het begin is moeizaam, het luchtdicht verpakken blijft mislukken. Uiteindelijk word het opgelost maar we lopen nu achter. Iedereen werkt erg hard en we halen de tijd weer in. Om half 2 hebben we alles klaar. Normaal duurt het tot s’avonds laat, we hebben het dus erg snel gedaan. Ondertussen heb ik ongeveer 7 uur gestaan. Mijn knieën doen erg veel pijn, ik kan bijna niet meer op mijn benen staan.

We gaan met zijn allen lunchen. Ze hebben een nieuw soort steak geprobeerd te snijden en deze gaan we proeven. Het smaakt lekker maar ik ben zelf niet echt fan van steaks in het algemeen. Loray gaat met wat mensen opruimen, schoonmaken en ontsmetten. Zelf ben ik vrij maar ik kan niks meer ik ga lekker ergens een beetje liggen lezen. 

Zondag 

We gaan allemaal lekker uitslapen, iedereen was moe van het werk. Ik maak voor mijzelf een lekker ontbijt en ga zwemmen. 

In de middag mag ik mee met Loray en zijn familie. We gaan wandelen op een berg waar erg mooi uitzicht moet zijn; pico blanco. Eerst gaan we lunchen bij een fishtaco restaurant. 

We rijden bij de berg omhoog eerst over verharde wegen maar ook over dirt-roads met veel stenen en geschud. Aan de ene kant van de weg kijk ik uit over de central valey aan de andere kant zijn bergen aan dalen en veel natuur. Het is heel mooi om te zien. 

Waar we lopen is niet echt een pad, het lijkt alsof er ooit een rivier heeft gelopen die is opgedroogd. Het is zand, stenen, bladeren en zoek je eigen ondergrond. Als ik in mijn eentje was gegaan had ik niet gedacht dat dit een pad was. Hier is de natuur niet aan de kant gegaan voor de mens en als je erdoorheen wil moet je accepteren dat je onder boomstammen door moet en tussen struiken door. Helaas zitten we in de wolken dus er is niet veel uitzicht, toch is het erg mooi. We lopen door verschillende microklimaten. Op de bomen groeit mos, planten en bloemen. Er is zo veel te zien, beschrijven is lastig en de foto’s doen geen eer aan de machtigheid van het bos. 

Loray en zijn familie zijn volgens mij goed getraind want ze rennen bijna de stijle berg omhoog. Voor mij is het echt even wennen om de stijle berg op te lopen. Het is wel erg leuk en goed voor je conditie. Ik ben wel erg vies geworden.